17 Eylül 2013 Salı

İşe dönüş vol.2

Daha önce de bahsettiğim gibi Arda, süt alerjisi nedeniyle ben işe başlarken henüz 6 ayını doldurmamış olmasına rağmen ek gıdaya geçiş yaptı. Böylelikle önemli süreçlerden biri olan "ek gıdaya geçiş" olayını da başarıyla atlatmış olduk. Darısı yürümeye başlamasına, 2 yaş sendorumuna, tuvalet eğitimine, okula başlamasına, vs. vs. vs... Bitmiyor annem, bitmiyor :)

Önce havuç, patates, esmer pirinç, buğday, sarı mercimek ve irmikle başladık. Daha sonra yavaş yavaş içerisine kabak, yeşil fasulye ve enginar girdi. Hepsini pişirip süzgeçten geçirerek veriyorduk. Rondo/Blender kesinlikle yasaktı. Arda baya sevdi bu yeni tatları, kaşıkta da hiç zorlanmadı. Bir süre sonra minik minik kuzu eti doğramaya başladık bu yemeğe. Sonra irmik çıktı ve ince bulgur girdi işin içine. Sonra süzgeç de gitti ve çatalla ezmeye başladık. Mevsimine göre içerisine değişik sebzeler koyduk hep ama tahıllar ve kuzu eti hiç değişmedi. Şu an geldiğimiz noktada bu yemeğe nohut ve kuru fasulye de koyuyoruz ve genelde artık çok da ezmeden verebiliyoruz. Üstte ve altta ikişer dişi olduğu için kendince çiğneyerek yutuyor bıdık :) Bu yemek, içerisine konulan malzemelerle aslında tüm vitamin mineral ihtiyacını karşılayabilecek kapasitede görünse de, benim içim peynir, yoğurt, süt veremediğim için hala rahat değil. Gerçi kahvaltıda Pregomin içerisine yumurta, fındık, pekmez, ceviz, zeytin, muz koyarak yediriyoruz. Pek sevmese de idare ediyor.

Bu yemeğin yanında o dönem mevsimine göre meyve vermeye de başladık. Önceleri 1/4 elmanın suyunu veriyorduk sadece. Sonra yavaş yavaş bu miktar arttı. Artık şeftali, armut, muz, elma, ne bulursak hafif püre haline getirip verebiliyoruz. Meyveyi de çok severek yemiyor aslında ama bence asıl sorun her gün aynı şeyleri yemekten sıkılıyor olması. Örneğin bu ara biz yemek yerken bizimkilere sulanıyor ve verirsek baya pilav, makarna, köfte, fasulye, dolma içi filan yiyebiliyor. Gerçi artık neredeyse 1 yaşına geliyor, çok normal tabi :)

Bunun dışında işe dönüşle birlikte bir diğer olay benim için emzirme ve süt sağma seanslarıydı. İlk 1 ay (Arda 6 aylık olana kadar) sabah emzirip işe geldim. Öğlene kadar 1 posta süt sağdım. Öğlen eve gidip emzirdim. Öğleden sonra 1 posta daha süt sağdım ve akşam eve gidince emzirdim. Ev iş yerine 5 dk. mesafede olduğu için şanslıydım elbette. Sanırım bu çalışan anne olmanın en zorlu süreçlerinden biri, o nedenle şu 6 aylık izin olayını kesinlikle destekliyorum. Zaten devletin bir yandan "ilk 6 ay sadece anne sütü" diye kamu spotu yayınlayıp, diğer yandan "en az 3 çocuk" diye gaz verip, sonra da doğum iznini zar zor 4 ay, emzirme izniyle maksimum 5.5 ay vermesi kadar saçma bir politika yok. Gerçi deve demiş ya nerem doğru ki diye, neyse, dağıtmayacağım konuyu..

Arda 6 aylık olduktan sonra her öğlen eve gitmemeye başladım, veya günde 2 kez yerine 1 kez süt sağıyordum. Bu böyle yavaş yavaş azaldı ve yaklaşık son 3 aydır hiç süt sağmıyorum. Arda sabah uyandığı zaman bazen emiyor, bazen pek oralı olmuyor, ama akşam eve gidince, özellikle son zamanlarda mutlaka bir posta meme istiyor.

Son olarak.. İşe başlayınca ne hissettim? Ağladım mı? Hayır. Üzüldüm ve vicdan azabı çektim mi? Evet. Ağlamadım çünkü aşırı derecede üzgün değildim. Sanırım bunda evimin yakın olması, öğlenleri gidiyor olmam ve tabi en önemlisi de gözümden sakındığım yavrumu anneme gözü kapalı emanet etmiş olmam çok etkiliydi. Zaten şartlar bu şekilde olmasaydı belki ücretsiz izin alıp bir süre daha bebeğimle kalırdım. Yine de bir burukluk, aslında daha çok vicdan azabı oluyor. O kadar küçük ve muhtaç ki, bırakıp gidiyor olmak sızlatıyor insanın içini. Bir yandan da henüz pek bir şey anlamadığı için aslında ayrılmak zor olmuyor. Biraz büyüyünce sabah gitme diye ağlayan, annesine yapışan çocukların hikayelerini duydukça içim cız ediyor, inşallah bizimki öyle olmaz, hep güzelce uğurlar beni diyorum. Keşke elimizde olsa ve tüm anneler bebeklerini kendileri büyütebilse, ama maalesef hayat öyle değil..

Bunlar da işe başladığım gün öğlen benimle eve gelen Aslı tarafından çekilen kareler.. Tarih 13.03.2013. Ben doğum iznimden işe geri döndüm. Arda ise pek de etkilenmişe benzemiyor :)





Hiç yorum yok:

Yorum Gönder